Page 114 - ธาดา ยิบอินซอย

CME เป็นการขวนขวายตลอดชีพ

สารแพทยศาสตรศึกษา ม.อ. ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 เดือนเมษายน - มิถุนายน 2542

คงไม่มีผู้อ่�นใดที่ “กล้�” บอกว่�ไม่ควรมี CME. คงไม่มีผู้ใดที่คิดว่�แพทย์ไม่ควร
update คว�มรู้อย่�งต่อเนื่องและสม่ำ�เสมอ เพร�ะเป็นหน้�ที่ แพทย์ไทยควรมีคว�มรู้ม�กขึ้น
ทั้งในวิช�ชีพแพทย์และวิช�อื่น แพทย์ไทยควรมีคว�มอย�กรู้ม�กขึ้น คงไม่จำ�เป็นที่จะต้อง
บรรย�ยชนิดต่�งๆ ของ CME เช่น ก�รประชุมสัมมน� workshop หรือ courses ทั้งใน
สถ�บันฝึกและสถ�บันที่ถูกฝึก แต่! (กรุณ�ตอบแต่ละหัวข้อกับตัวเอง คำ�ถ�มเหล่�นี้ตั้งขึ้น

เพื่อหวังให้เร�เข้�ใจว่� ทำ�ไมถึงไม่ประสบคว�มสำ�เร็จ)
1. คว�มอย�กรู้ คว�มใฝ่รู้ คว�มกล้�ไปห�คว�มรู้นี้ มีอยู่ในแต่ละคนตั้งแต่เกิดหรือ
ต้องถูกกระตุ้นจ�กบ้�นและโรงเรียนหรือรวมทั้งสอง คือทั้ง nature และ nurtured
2. สิ่งเหล่�นี้เป็นวัฒนธรรมของประเทศ หรือของระบบ
3. สิ่งเหล่�นี้ต้อง “บ่ม” ให้สุกหรือเปล่� คือ คว�มอย�กรู้ทวีคูณต�มอ�ยุ เพร�ะ

ขณะอ�ยุน้อย นักศึกษ�แพทย์, แพทย์ใช้ทุน/แพทย์ประจำ�บ้�น, แพทย์จบใหม่ต้องใช้เวล�
ที่มีอยู่เพื่อ ท่องสอบหรือห�กินจนลืมห�คว�มรู้เพื่อพัฒน�สมองของตัวเอง
4. ทำ�ไมสม�คม/ร�ชวิทย�ลัย ที่เชื่อใน CME จึงไม่พย�ย�มฝืนให้มีระบบ
re-accreditation. กลัวสม�ชิกสอบตก ? กลัวคว�มไม่ยุติธรรมด้�นไหน ? ทำ�ไมข้อแม้จึง
มีม�กจนยอมไม่ตรวจสอบคุณภ�พของก�รเป็นแพทย์ ? จำ�เป็นต้อง re-accredit ทุกคน
หรือเปล่� ?

113

ศาสตราจารย์นายแพทย์ธาดา ยิบอินซอย