Page 106 - ธาดา ยิบอินซอย
P. 106
ควรสอนจริยธรรมอย่างไร
ในโรงเรียนแพทย์
สารแพทยศาสตรศึกษา ม.อ. ปีที่ 5 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม - มีนาคม 2541
เพื่อแสดงคว�มคิดเห็นบ�งประก�ร และเพื่อให้ก�รเขียนบทคว�มนี้อยู่ในกรอบ ผม
ขอตั้งคำ�ถ�ม จริยธรรมในวงก�รแพทย์แตกต่�งกับจริยธรรมในอ�ชีพอื่นหรือเปล่� ถ้�ต่�ง
กัน เป็นเพร�ะพวกเร� “หมอ ๆ” มีอะไรที่ไม่แตกต่�งจ�กนักก�รเมืองที่เร�เบื่อหน่�ยกัน
นักหรือเปล่� อีกส่วนของคำ�ถ�มก็เกี่ยวกับ “ก�รสอนจริยธรรม” ต้องสอนใช่ไหมและทำ�ไม
ู้
่
้
ส่วนผสอนควรมีประก�ศนียบัตรว�ผ่�นข้อปฏิบัติและข้อเขียนในด�นจริยธรรม จรรย�บรรณ
และศีลธรรมขั้นหรือระดับ 4 แล้วใช่ไหม
ผู้เขียนมีคว�มเห็นอย่�งไร
่
คณะเร�คงเรม “สอน” จริยธรรม เพร�ะเร�คิดว�นักศึกษ�ข�ดคว�มรู้ด้�นจริยธรรม
ิ่
ุ่
ี่
่
ี้
และครูมีคว�มเชี่ยวช�ญในด้�นนหรือเพร�ะแพทย์รุ่นน (แน่นอนทสุดว�รนผมไม่บกพร่อง)
ี้
ไม่มีหรือเสื่อมจริยธรรม ถ้�เป็นเช่นนั้นเร�ใช้เกณฑ์ม�ตรฐ�นใดในก�รตัดสิน เช่น ตรวจ
สอบคว�มประพฤติ ชั่งน้ำ�หนักของบัตรสนเท่ห์ บันทึกคว�มถี่ หรือคว�มชุกของคำ�กล่�ว
ห� ฯลฯ เป็นไปได้หรือเปล่�ว่� คว�มประพฤติของพวกเร�ด้อยจริยธรรมนั้นม�จ�กก�รที่
เร�ไม่ส�ม�รถปรับต�มสถ�นก�รณ์รอบข้�งที่ไม่ได้ค�ดหม�ยว่�จะเกิดขึ้น คือ คว�มรู้ท�ง
วิทย�ศ�สตร์ในด้�นก�รแพทย์พุ่งกระจ�ยอย่�งรวดเร็ว จนทำ�ให้เร�แน่ใจว่�ไม่มีท�งที่จะใช้
่
่
วิทย�ศ�สตร์เท�ที่มีอยู่อธิบ�ยทุกอย�งที่พบในผู้ป่วยและท�งออกที่เร�ไม่ยอมรับ คือ
พึ่งศิลป์ของก�รแพทย์ร่วมกับศ�สตร์นิดหน่อย และงดให้ก�รรักษ�ที่ได้ผลน้อยม�ก ก�ร
ข�ดจริยธรรมก็เพร�ะเร�ใช้ศิลป์ไม่เป็น เร�พูดไม่เป็น เร�เขียนหรือคิดไม่เป็น เร�ฟังไม่เป็น
เร�สร้�งคว�มเชื่อถือในผู้ป่วยไม่ได้ จำ�ต้องพึ่ง “techno” นี้ไม่ควรเอ�ม�แปลว่�ผมยอมรับ
ก�ร “ห�กิน” ที่หลอกผู้ป่วย หรือก�รพึ่ง techno เพื่อได้ “kick back” หรือเพื่อปลอบใจ
ตัวเองว่� “ฉันทำ�ทุกอย่�งแล้ว”
105
ศาสตราจารย์นายแพทย์ธาดา ยิบอินซอย
