Page 46 - สงขลา
P. 46
46
ความเป็นมา “ชุมทางหาดใหญ่”
ใกล้อุโมงค์ลอดทางรถไฟอันเป็นที่ตั้งบ้านเรือนผู้คน ได้
ปรากฏหลักฐานว่าเป็นที่ตั้งของบ้านหาดใหญ่ หมู่ที่ ๓ อ าเภอฝ่ายเหนือ
เลยไปจนถึงสุดบริเวณสุดสายถนนนิพัทธ์อุทิศ ๓ ระหว่างโคกเสม็ดชุน
ั
และโคกเล็ก ๆ เรียกกนว่า พรุบัว อยู่บริเวณโรงแรมโฆษิต ถัดจาก
พรุบัว เข้ามาใจกลางเมืองถึงตลาดกิมหยง พื้นที่มีลักษณะเป็นท้องกะทะ
เต็มไปด้วยป่าเสม็ด คนอายุ ๗๐-๘๐ ปี ยังจ าได้ว่า ผู้คนไปหาใบพ้อมา
ห่อ “ต้ม” และหาหม้อข้าวหม้อแกงลิงมาใส่ข้าวเหนียวนึ่งในป่าเสม็ดแห่ง
ื่
นี้ แถวถนนเชอมรัฐเป็นท้องนา ในปี ๒๔๘๕ เครื่องบินญี่ปุ่นถูกยิง
จากสงขลามาตกหัวปักลงที่ท้องนาน ี้ ตรงบริเวณโบสถ์คริสต์ปัจจุบัน
บริเวณน้ าพุ แถวบ้านขุนนิพัทธ์จีนนคร ก็เป็นโคกอีกที ก่อนจะลาดต่ า
ไปเป็นพรุจนถึงคลองเตย ใกล้ธนาคารแห่งประเทศไทย ส านักงาน
ภาคใต้กลับเข้ามาในเมืองแถววัดมงคลเทพาราม (วัดปากน้ า) ถนนแสง
ศรี บริเวณนี้เคยเป็นปลัก คือปลักจันเหรง และปลักโต้พุดทองแถว
ถนนประชารักษ์ เคยเป็นสวนใหญ่ มีผู้คนที่อยู่มาก่อนพอสมควร เป็น
สวนผลไม้ กลวย มะพร้าว และไผ่กอใหญ่ ๆ ขนาดใต้กอไผ่ท าหลุม
้
หลบภัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ลงไปหลบได้ทั้งครอบครัว นอกจาก
เป็นสวนก็มีที่ชุ่มน้ า เป็นมาบที่กว้างใหญ่ น่านั่งเล่นริมมาบยามบ่ายยาม
เย็น สถานีรถไฟที่โคกเสม็ดชุนนี้ เดิมเป็นป้ายหยุดรถ สถานีจริง ๆ
คือสถานีชุมทางอู่ตะเภาอยู่เหนือขึ้นไปราว ๓ กิโลเมตร ภายหลังพบว่า
ไม่เหมาะเพราะเป็นทต่ า
ี่
