Page 43 - สงขลา
P. 43
43
เคยเป็นตลาดนัดใหญ่มาแต่โบราณกาล ขนาดมีเรือใหญ่มา
จอดไม่ต่ ากว่าครั้งละ ๕๐ ล า จนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่ ๒ เมื่อ
ญี่ปุ่นสร้างสะพานข้ามคลองอู่ตะเภา ตรงบริเวณใกล้ที่ว่าการอ าเภอ
ตลาดนัดที่เคยเป็นชุมชนและชุมทางของคนค้าคนขาย จากต้นน้ าถึง
ปลายน้ าของคนรอบทะเลสาบ ของคนที่อยู่ชายฝั่งอ่าวไทยเรื่อยลงไปถึง
ปัตตานี นราธิวาส และชุมทางของคนค้าคนขายในเขตป่าเขาด้าน
ตะวันตกและด้านใต้ของหาดใหญ่ เพื่อซื้อขายแลกเปลี่ยนของป่า อย่าง
น้ าผึ้งชัน สัตว์ป่า สมุนไพร ของพื้นราบ อย่างข้าว น้ าตาลโตนด
หม้อไห และของทะเล อย่าง กุ้ง ปลา และเกลือ เป็นต้น ต้องซบเซา
จนหมดไป เพราะผู้คนหันมาติดต่อกันทางบกมากขึ้น แม้หาดทรายก็ถูก
ดูดเอาไปขาย เพราะทรายมีคุณภาพดีเหมาะในการใช้ก่อสร้าง ซึ่งเพิ่มขึ้น
ตามความเจริญเติบโตของบ้านเมือง หลักฐานจากพงศาวดาร จากค า
ี่
บอกเล่า และจากทเคยเห็นกันจริง ๆ น่าจะยุติได้ว่า ชื่อ “หาดใหญ่”
มาจากหาดทรายใหญ่ในคลองอู่ตะเภา
ความหมายที่สอง กร่อนมากจากค าว่า “มะหาดใหญ่”
มีหลักฐานกล่าวหนักแน่นถึงค าว่า หาดใหญ่ กร่อนมาจากค าว่า
“มะหาดใหญ่” ตามภาษาพูดของชาวใต้ที่ชอบพูดสั้น ๆ “มะหาด” เป็น
ี่
ไม้ใหญ่ประเภทขนุน คุณก จิระนคร บุตรท่านขุนนิพัทธ์จีนนคร เล่า
ไว้ในหนังสืออนุสรณ์เปิดอนุสาวรีย์ขุนนิพัทธ์จีนนคร หน้าสนามกีฬา
กลางจิระนคร เมื่อปี ๒๕๒๘
