Page 3 - ประเพณีแห่นางดาน
P. 3
บทความวิชาการ วารสารรูสมิแล
แห่นางดาน :
ว่าด้วยการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเมืองนครศรีธรรมราช
พรรณวดี พลสิทธิ์
ประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และประเพณี เป็นจ�านวนมาก ในฐานะผู้นิยมบริโภควัฒนธรรม
ได้กลายเป็นทุนที่ส�าคัญของการท่องเที่ยว นับตั้งแต่ อันแตกต่าง ๆ จากตนเอง ในขณะที่ระยะเวลาใน
ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา อันเป็น การพักผ่อนหย่อนใจและการหาได้รับประสบการณ์
ผลเนื่องมาจากการก�าหนดสภาพภูมิรัฐศาสตร์ของ ที่แปลกใหม่มีจ�ากัด ดังที่สมิธกับโรบินสัน (Smith And
โลกยุคใหม่ ของลัทธิอาณานิคม กระทั่งตามมาด้วย Robinson) เรียกว่า นักท่องเที่ยวกระหายวัฒนธรรม
กระแสโลกาภิวัตน์ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 ซึ่ง (Culture-Hungry Tourist) ขณะที่ผู้ประกอบการลงทุน
ก่อให้เกิดกระแสภูมิภาคนิยมของแต่ละประเทศที่ ด้านการท่องเที่ยวเองก็เห็นประโยชน์ทางเศรษฐกิจ
พยายามสร้างอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของตนขึ้น เนื่องจากไม่จ�าเป็นต้องลงทุนสร้างสิ่งดึงดูดใจทาง
มาเพื่อสถาปนาความเป็นชาตินิยมให้กับประเทศ การท่องเที่ยวอื่นใดมากไปกว่าการเสริมแต่งทุนที่มีอยู่
ของตน อีกทั้งยังเป็นการโต้ตอบอิทธิพลทางวัฒนธรรม เท่านั้น สอดคล้องกับเหตุผลของหน่วยงานรัฐใน
ของประเทศเจ้าอาณานิคมหรือประเทศที่มีพลังทาง ประเทศก�าลังพัฒนาที่เห็นประโยชน์จาการใช้ทุน
วัฒนธรรมเหนือกว่า ซึ่งในเวลาต่อมาจึงได้มีการน�า ประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และประเพณีใน
เอาทุนทางประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และ ประเทศของตน เป็นเงื่อนไขของการสร้างรายได้
ประเพณีในฐานะอัตลักษณ์ของประเทศให้กลาย เพื่อการพัฒนาชุมนและประเทศเช่นเดียวกัน
เป็นส่วนหนึ่งของนโยบายการท่องเที่ยวพร้อมทั้งใช้ (บุณยสฤษฎ์ อเนกสุข, 2559, น. 15-16)
อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของตนเองเป็นประหนึ่ง การน�าเอาทุนทางวัฒนธรรมมาสร้างเป็น
ตราสินค้าเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว จุดขายในการท่องเที่ยว ดังที่ มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด
กล่าวได้ว่า การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจึง (2555, น. 60) กล่าวว่า การท่องเที่ยวของไทยนับว่า
นับเป็นสินค้าทางวัฒนธรรมที่ถูกสร้างสีสันหรือ พึ่งพาการขาย “วิถีไทย” อย่างยิ่ง วิถีไทยที่ว่าก็คือ
สร้างความตื่นตาตื่นใจมากกว่าปกติ เพื่ออ�านวย วัฒนธรรมและขนบธรรมเนียมประเพณีของไทย
ความสะดวกแก่นักท่องเที่ยวชนชั้นกลางที่เพิ่มขึ้น วัฒนธรรมนับเป็นทุนอย่างหนึ่งที่น�ามาต่อยอดสร้าง
ปที่ 39 ฉบับที่ 3 กันยายน-ธันวาคม 2561 65
