ภาพจาก : https://link.psu.th/yZ6xb2

              เมืองยะหริ่งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของเมืองปัตตานี ซึ่งต้องส่งเครื่องราชบรรณาการต้นไม้เงิน ต้นไม้ทอง ให้แก่ไทย ๓ ปี ต่อ ๑ ครั้ง นอกจากนั้นในกรณีที่มีข้าศึกยกกองทัพมาตีไทยเมืองประเทศราชต้องส่งกองทัพมาช่วยรบ รูปแบบของการปกครองดังกล่าวทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเมืองปัตตานีและไทยค่อนข้างห่างเหิน เพราะความห่างไกลจากเมืองหลวง ประกอบกับปัตตานีมีความเข้มแข็งทางการเมืองและเศรษฐกิจ จึงส่งผลให้เจ้าเมืองปัตตานีคิดแยกตัวจากไทยเสมอมา ไทยต้องส่งกำลังกองทัพมาปราบปรามและนำไปสู่การใช้นโยบายแบ่งแยกการปกครอง โดยแบ่งเมืองปัตตานีออกเป็น ๗ หัวเมือง ประกอบด้วย ปัตตานี ยะหริ่ง หนองจิก สายบุรี ระแงะ ยะลา และรามันห์ การลดอำนาจเมืองปัตตานีส่งผลให้เมืองยะหริ่ง มีฐานะเป็นเมืองประเทศราชของไทย โดยมีพระยาเมืองเป็นผู้ปกครองขึ้นตรงต่อเมืองสงขลาแทน เมื่อถึงต้นรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๔) ปรากฎว่าการสืบตำแหน่งพระยาเมืองมีเชื้อสายมลายูตลอดมา ทั้งนี้เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความไม่สงบอันจะก่อให้เกิดปัญหาทางการปกครองในดินแดนที่เป็นประเทศราช และเป็นพรมแดนติดต่อกับมหาอำนาจตะวันตกในขณะนั้น การสืบตำแหน่งพระยาเมืองในยะหริ่งมีหลักฐานแสดงให้เห็นความเกี่ยวข้องกับตำแหน่งผู้ช่วยราชการ ซึ่งเป็นข้าราชการในหัวเมืองที่รองจากตำแหน่งผู้ว่าราชการเมืองหรือพระยาเมืองลงไป กล่าวคือตำแหน่งทั้งสองมักจะมีการสืบทอดต่อ ๆ กันภายในเครือญาติ โดยตันตระกูลของการสืบเชื้อสายภายในวังยะหริ่งเริ่มจากนิยูโซะ (โต๊ะกียูโซะ) ซึ่งเป็นพระยายะหริ่งคนที่ ๓ มีประวัติเล่าต่อกันมาว่าเมื่อเกิดกบฏที่เมืองปัตตานี นิยูโชะมีอายุเพียง ๖ ขวบได้เข้าไปวิ่งเล่นชุกชนตามประสาเด็กในค่ายของทหารไทย ที่มาตั้งเพื่อปราบกบฏจึงรู้สึกติดอกติดใจ เมื่อสามารถปราบกบฏได้เรียบร้อยกองทัพหลวงของไทยได้เดินทางกลับกรุงเทพฯ นิยูโซะจึงแอบติดตามไปกว่าบรรดาไทยจะรู้ ระยะทางนั้นก็ไกลจากเมืองปัตตานีมากแล้ว เมื่อถึงกรุงเทพฯ มีทหารไทยคนหนึ่งพาไปเลี้ยงดูและให้นับถือศาสนาพุทธ จนได้บวชเป็นสามเณรและบวชเป็นพระภิกษุอยู่หลายพรรษา สอบนักธรรมได้เป็นพระใบฎีกา เมื่อสึกจากพระจึงเข้ารับราชการในกรมพระราชวังบวรสถานมงคล ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว มีการสืบทราบว่านิยูโซะมีเชื้อสายของพระยาเมืองปัตตานี ขณะนั้นหัวเมืองปักษ์ใต้กำลังวุ่นวาย ทางส่วนกลางแต่งตั้งให้รับสัญญาบัตรเป็น "พระยายะหริ่ง" เมื่อมาปกครองเมืองได้พยายามจัดระเบียบในการปกครองให้เป็นแบบไทย เช่น คดีถ้อยความที่ต้องตัดสินหรือปรับไหม โดยไม่ตัดสินตามคัมภีร์อัลกุรอ่าน ให้ไช้ตามพระราชกำหนดกฎหมายไทย เป็นเหตุให้ทางปัตตานีและรามันห์เอาแบบอย่างและถือปฏิบัติกันสืบมา ต่อมานิยูโซะคิดว่าบรรพบุรุษของท่านนั้นนับถือศาสนาอิสลาม แต่เนื่องจากเหตุการณ์บังคับทำให้ต้องนับถือศาสนาพุทธ ซึ่งเป็นเหตุสุดวิสัย เมื่อมาถึงตอนนี้ตนได้มาปกครองเมืองยะหริ่ง ประชาชนในปกครองส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม ถ้าตนยังนับถือศาสนาพุทธอยู่ จะทำให้เกิดความยุ่งยากในการปกครองดังที่เคยปรากฏมาแล้วในประวัติศาสตร์ ด้วยเหตุนี้ตนจึงเปลี่ยนมานับถือศาสนาอิสลามประชาชนจึงให้การยอมรับ ก่อให้เกิดความสงบสุขขึ้นในบ้านเมือง นิยูโซะมีบุตรธิดารวม ๗ คน ปัจจุบันหลุมฝังศพอยู่ที่ตำบลตันหยงลูโละ บริเวณฝั่งตรงข้ามกับมัสยิดกรือเซะ พระยายะหริ่งคนต่อมาคือนิเมาะ เป็นบุตรคนที่  ๒ ของนิยูโซะ ได้รับพระราชทานนามเป็นพระยาพิบูลเสนานุกิจเชษฐภักดี (ต้นตระกูลอับดุลบุตร) มีบุตรธิดารวม ๑๔ คน เมื่อพระยาพิบูลเสนานุกิจเชษฐภักดีถึงแก่อสัญกรรม บุตรคนที่ ๒ ชื่อนิโซะ ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระยายะหริ่งคนต่อมา มีราชทินนามว่าพระยาพิพิธเสนามาตยาธิบดีศรีสุรสงคราม ซึ่งเป็นผู้สร้างวังยะหริ่งหลังปัจจุบัน เมื่อมีการปฏิรูปการปกครองในหัวเมืองภาคใต้เป็นมฑลเทศาภิบาล ตำแหน่งพระยายะหริ่งที่สืบตระกูลมาต้องสิ้นสุดเช่นกัน พระยาพิพิธเสนามาตย์ฯ (นิโซะ) มีบุตรธิดา ๖ คน คือ

             พระพิพิธภักดี (ตนภูมุกดา อับดุลบุตร) บุตรคนโตของพระยาพิพิธเสนามาตย์ฯ ยังได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดสตูล ต่อมาได้ลาออกจากราชการแล้วลงสมัครเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดปัตตานี โดยได้รับเลือกรวมถึง ๔ สมัย และได้รับการแต่งตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภา ๑ สมัย ต่อมาล้มป่วยเป็นอัมพาตจึงให้นายบรรเทิง อับดุลบุตร (ตนกูบราเฮม) เข้ารับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแท พระพิพิธภักดี มีบุตรธิดา ๖ คน คือ

              พระพิพิธภักดี ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๘๔ ก่อนญี่ปุ่นบุกปัตตานี้ได้ ๓ วัน ในสมัยสงครามมหาเอเชียบูรพา ส่วมนายบรรเทิง อับดุลบุตร (ตนกูบราเฮม) บุตรคนที่ ๔ ของพระยาพิพินามาตย์ฯ ได้เป็นผู้แทนราษฎรของจังหวัดปัตตานีต่อจากพระพิพิธภักดีหลายสมัย มีบุตรธิดา ๗ คน คือ

            เชื้อสายของพระยาเมืองยะหริ่งได้มีการสืบทอดอำนาจทางการเมืองต่อมา คือนายวัยโรจน์ พิพิธภักดี บุตรคนที่ ๓ ของพระพิพิธภักดี และนายทวีศักดิ์ อับดุลบุตร บุตรคนที่ ๒ ของนายบรรเทิง อับดุลบุตร โดยได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหลายสมัย อาจกล่าวได้ว่าจะเปลี่ยนยุคเปลี่ยนสมัยแต่เชื้อสายของพระยาเมืองยะหริ่ง ยังคงมีการสืบทอดอำนาจทางการเมืองกันมาโดยตลอด แสดงให้เห็นว่าวังยะหริ่งที่เคยเป็นศูนย์กลางอำนาจทางการเมืองของเมืองยะหริ่งในสมัยก่อนนั้น ยังคงเป็นอยู่จนถึงปัจจุบัน
            วังยะหริ่งหรือวังเจ้าเมืองยะหริ่ง ตั้งอยู่ที่ตำบลยามู อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี สร้างขึ้นในปี พ.ศ. ๒๔๒๘ ในสมัยรัชกาลที่ ๕ โดยพระยาพิพิธเสนามาตยาธิบดีศรีสุรสงคราม เจ้าเมืองยะหริ่ง อันดับ ๓  ซึ่งเป็นบุตรของพระยาพิบูลเสนานุกิจพิเชษฐ์ภักดี ในอดีตเมืองยะหริ่งเป็นประเทศราชของไทย ต้องส่งเครื่องราชบรรณาการด้วยต้นไม้เงิน ต้นไม้ทอง ให้แก่ไทย ๓ ปี ต่อ ๑ ครั้ง และต้องส่งทหารไปช่วยรบยามเกิดศึกสงคราม ดังกล่่าวแล้ว วังยะหริ่ง เป็นเรือนไม้กึ่งปูนสร้างขึ้นแบบสไตล์ยุโรป ผสมผสานศิลปกรรมพื้นเมืองและชวา โดยตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองยะหริ่งในปัจจุบัน นับเป็นความภาคภูมิใจของชาวยะหริ่งยิ่งนัก เพราะสถาปัตยกรรมทรงคลาสสิคหลังนี้ ได้ทำหน้าที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวผู้มาเยือนจากต่างแดนอยู่เป็นประจำ ปัจจุบันนี้วังยะหริ่งยังมีให้เห็นถึงความสมบูรณ์ แม้ว่าวังยะหริ่งจะสร้างมานานเกือบ ๑๐๐ ปี แต่วัตถุพยานและหลักฐานของเรื่องราว ตั้งแต่ยุคคุณทวดทุกอย่างยังถูกรวบรวมและจัดวางไว้เหมือนกับในอดีตทุกกระเบียดนิ้ว ทำให้ผู้คนที่นี่ยังรู้สึกว่าวังยะหริ่งไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเลย แม้เวลาจะเปลี่ยนผ่านไปนานสักแค่ไหนก็ตาม รูปแบบอาคารของวังยะหริ่งเป็นอาคาร ๒ ชั้นรูปตัวยู  (U) ออกแบบเรือนด้วยสถาปัตยกรรมไทยมุสลิมผสมยุโรป บริเวณชั้นบนจัดเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ด้านข้างของตัวอาคารทั้ง ๒ ด้าน เป็นห้องสำหรับพักผ่อนของเจ้าเมือง และบุตรธิดาข้างละ ๔ ห้อง ส่วนชั้นล่างเป็นใต้ถุน มีลักษณะเด่นคือบันไดบ้านโค้งแบบยุโรป มีช่องแสงประดับด้วยกระจกสีเขียว แดงและน้ำเงิน โดยช่องระบายอากาศและหน้าจั่วทำด้วยไม้ ฉลุเป็นลวดลายพรรณพฤกษา ตามแบบศิลปะชวาผสมผสานศิลปะแบบตะวันตก ทำให้วังมีความสวยงามและสง่างามมาก นอกจากนี้ภายในวังยะหริ่งยังเต็มไปด้วยหลักฐานเรื่องราวประวัติศาสตร์ของเมืองแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นเอกสาร ตั้งแต่ยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น เครื่องโถ ถ้วยชาม ภาพเขียน ภาพถ่ายเมืองปัตตานี และเมืองยะหริ่ง ซึ่งหาชมได้ยก โดยทายาทรุ่นหลัง คุณหญิงวุจจิรา เด่นอุดม ได้ทำการอนุรักษ์ไว้วังยะหริ่งเป็นอาคารไม้โบราณที่มีสถาปัตยกรรมแบบมลายูผสมผสานกับตะวันตก สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ที่นี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ที่สะท้อนถึงวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชาวปัตตานีในอดีตได้อย่างชัดเจนการเข้าชมภายในวังยะหริ่งไม่เสียค่าใช้จ่าย หากเดินชมแค่เพียงตัวบ้านด้านนอก สามารถเดินชมได้เพียงแค่แจ้งคนเฝ้าสถานที่ด้านหน้า แต่หากต้องการเข้าไปชมภายในตัวบ้านต้องขออนุญาติล่วงหน้า 

       การวางผังและการใช้พื้นที่ภายในวังยะหริ่ง
             ถ้ามองผ่านกำแพงวังซึ่งอยู่ด้านหน้าของวังจะมีป้อมยามริมประตูรั้วทางด้านขวา ตัววังหันหน้าไปทางทิศตะวันตก บนเนื้อที่ประมาณ ๑๐ ไร่ สำหรับอาณาเขตของวัง ทิศใต้ และทิศตะวันออกจรดถนนสาธารณะ ทิศตะวันตกจรดถนนหน้าวังทิศเหนือจรดบ้านเรือนผู้คน ถ้าเดินผ่านประตูรั๊วเข้าไปในวัง จะพบทางเดินตรงเข้าไปแล้วแยกเป็นทางซ้ายและขวาคล้ายรูปตัววาย (Y) โดยมีสวนหย่อมอยู่ตรงกลางสองข้างทางเดินจะมีไม้ยืนต้นนานาชนิดปกคลุมพื้นที่ มองดูร่มรื่นไปทั่ววังตลอดถึงมีทางเดินมาบรรจบกันบริเวณหน้าวังชั้นบน การใช้พื้นที่ภายในวังยะหริ่งแบ่งออกเป็น ๒ ส่วน คือ ชั้นล่างและชั้นบน

    รูปทรงและวัสดุที่ใช้วังยะหริ่ง
            วังยะหริ่งสร้างโดยสถาปนิกชาวจีนและช่างในท้องถิ่น โดยเริ่มสร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๓๘ ใช้เวลาประมาณ ๕ ปี  ลักษณะรูปทรงของวังจะสร้างเป็นบ้านสองชั้น ครึ่งปูนครึ่งไม้ แบบเรือนไทยมุสลิมผสมกับแบบบ้านแถบยุโรปและศิลปะชวาสมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมของบรรดาข้าราชการชั้นสูง และผู้มีอันจะกินในสมัยนั้น ตัววังมีลักษณะคล้ายตัวยู (U) เนื่องจากวังได้สร้างมาเป็นเวลานานจึงชำรุดทรุดโทรมลงไปตามกาลเวลา โดยเฉพาะส่วนที่ชำรุดได้รับการซ่อมแซมต่อเติมเพื่อให้เหมาะสมกับสภาพปัจจุบัน โดยมีองค์ประกอบต่อไปนี้คือ

     สิ่งของและเครื่องใช้ในวัง 
      การที่วังยะหรั่งเป็นวังที่อยู่อาศัยและสถานที่ทำงานของพระยามืองยะหริ่ง ซึ่งเคยเจริญรุ่งเรืองมาในอดีตสืบต่อ ๆ กันมาหลายสมัย มีข้าราชบริพารอาศัยอยู่มากมาย ย่อมมีสิ่งของเครื่องใช้เป็นจำนวนพอสมควร อย่างไรก็ตามสิ่งของเหล่านี้ในปัจจุบันส่วนหนึ่งยังอยู่ที่วังยะหริ่งในความครอบครองของนางสวาสดิ์ พิพิธภักดี ซึ่งเป็นเจ้าของวัง นอกจากนี้ยังกระจัดกระจายอยู่ตามบ้านของเครือญาติเจ้าของวังอีกส่วนหนึ่ง สำหรับสิ่งของเครื่องใช้ที่ยังปรากฏให้เห็นในปัจจุบันได้แก่

             ความสำคัญของเมืองยะหริ่งในฐานะเป็นเมืองที่อยู่ภายใต้การปกครองปัตตานี ซึ่งเป็นเมืองประเทศราชของไทยมาแต่กรุงศรีอยุธยา ส่งผลให้เมืองยะหริ่งมีความผูกพันทางการเมืองกับกรุงรัตนโกลินทร์ตอนต้นในฐานะ 1 ใน 7 หัวเมืองประเทศราช ซึ่งปรากฏในรูปการส่งเครื่องราชบรรณาการให้แก่เมืองหลวง เมื่อมีการปฏิรูปการปกครองในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยผนวกเมืองยะหริงไว้ในมฑลบัตตานีมีข้าหลวงเทศาภิบาลปกครองแทนตำแหน่งพระยาเมือง ยังได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดสตูล ต่อมาได้รับการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหลายสมัย ในยุคปัจจุบันวังยะหริ่งยังไม่ได้หมดความสำคัญแต่ยังคงความเป็นศูนย์กลางของท้องถิ่นเหมือนแต่ก่อนเชื้อสายของวังยะหริ่งคือนายวัยโรจน์ พิพิธภักดี นายมานพ พิพิธภักดี และนายทวีศักดิ์อับดุลบุตร ได้ลงสมัครสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรซึ่งยังคงได้รับความไว้วางใจจากชาวยะหริ่งและประชาชนเรื่อยมา วังยะหริ่งยังต้อนรับคนที่ได้รับความเดือดร้อนหรือบรรดาเชื้อสายที่ตกยากมาขอความช่วยเหลืออยู่เสมอสถาปัตยกรรมของวังสะท้อนให้เห็นถึงการรับอิทธิพลศิลปกรรมจากประเทศตะวันตกและประเทศเพื่อนบ้าน ได้แก่ อินโดนีเซีย และมาเลเซียที่เข้ามาผสมสานกับศิลปกรรมของท้องถิ่นได้อย่างกลมกลืนตลอดจนสิ่งของเครื่องใช้กายในวังสะท้อนให้เห็นถึงการติดต่อสัมพันธ์กับประเทศต่าง ๆ โดยเฉพาะความสัมพันธ์กับรัฐกลันต้น ประเทศมาเลเชีย เป็นความสัมพันธ์อย่างแนบแน่ที่มีมาตั้งแต่อดีตด้วยการแต่งงานกับเชื้อสายราชวงศ์กลันตันมาโดยตลอด แม้แต่ในปัจจุบันเชื่อสายตระกูลพิพิพิธภักดีได้แก่ ตนกูอานิส สมรสกับสุลต่านอิสมาแอในรัฐกลันตันองค์ปัจจุบัน ด้วยเหตุนี้ความเจริญรุ่งเรืองในอดีตของวังยะหริ่งย่อมเป็นสิ่งยืนยันถึงความสำคัญของวังได้เป็นอย่างดีนอกจากนี้ ความสง่างามของวังยะหริ่งสร้างความประทับใจให้ปรากฏอยู่ในความคิดคำนึงของผู้มาเยือน ต่างเล่าขานกันต่อๆไปด้วยความชื่นชม สร้างความภาคภูมิใจให้แก่ชาวยะหริ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งการให้ความสนใจต่อประวัติความเป็นมาของวังยะหริ่งของนักประวัติศาสตร์ นักโบราณคดีและนักวิชาการต่างๆ ก่อให้เกิดความรู้สึกปลื้มปิติต่อเจ้าของวังและชาวยะหริ่งเป็นอย่างยิ่ง เป็นการประสานรอยต่อทางประวัติศาสตร์ในอดีตและปัจจุบันที่ยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่องเพื่อสืบค้นคุณค่าและความสำคัญของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองยะหริ่งต่อไป อดีตวังยะหริ่งเป็น 1 ใน 7 ซึ่งเป็นเมืองประเทศราชของไทย ต้องส่งเครื่องราชบรรณาการ ต้นไม้เงิน ต้นไม้ทอง ให้แก่ไทย 3 ปี ต่อ 1 ครั้ง ทั้ง 7 หัวเมืองประกอบไปด้วย หัวเมืองยะหริ่ง หัวเมืองสายบุรี หัวเมืองหนองจิก หัวเมืองจะบังตีกอ หัวเมืองรามัน หัวเมืองยาลอ และหัวเมืองระแงะในอดีตวังยะหริ่งเป็น 1 ใน 7 ซึ่งเป็นเมืองประเทศราชของไทย ต้องส่งเครื่องราชบรรณาการ ต้นไม้เงิน ต้นไม้ทอง ให้แก่ไทย 3 ปี ต่อ 1 ครั้ง ทั้ง 7 หัวเมืองประกอบไปด้วย หัวเมืองยะหริ่ง หัวเมืองสายบุรี หัวเมืองหนองจิก หัวเมืองจะบังตีกอ หัวเมืองรามัน หัวเมืองยาลอ และหัวเมืองระแงะ สำหรับวังยะหริ่งพระยาพิพิธเสนาบดีสงคราม ท่านเป็นเจ้าเมืองยะหริ่งคนที่ 3 ท่านได้มอบหมายช่างเชื้อสายจีนที่มาจากกรุงเทพ เป็นผู้สร้างวัง เมื่อปี พ.ศ. 2438 ถึงปัจจุบันอายุ 124 ปี ใช้เวลาในการสร้าง 5 ปี จึงเสร็จสมบูรณ์ ส่วนลายที่แกะสลักภายในวังเป็นลายชวา ซึ่งใช้ช่างจากอินโดนีเซีย สถาปัตยกรรมของวัง ได้รับแนวคิด 3 สไตล์รวมกัน ประกอบไปด้วย มลายู ชวา และยุโรปตัววังจะสร้างด้วยไม้ตะเคียนทองทั้งหลัง แบ่งออกเป็น 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนเป็นไม้ ชั้นบนจะเป็นที่ทำการของเจ้าเมืองไว้ตัดสินคดีความและรับแขกบ้านแขกเมือง โดยเจ้าเมืองกับลูกหลานจะอาศัยอยู่ชั้นบน ส่วนชั้นล่างจะเป็นที่อยู่อาศัยของทาสหรือเครือญาติ ภายในวังจะสร้างเป็นรูปตัวยู ปัจจุบันวังแห่งนี้เป็นที่อยู่อาศัยของลูกหลานไม่ใช่พิพิธภัณฑ์วังยะหริ่ง เป็นวังของพระยาพิพิธเสนามาตยาธิบดีศรีสงคราม (นิโวะ) เจ้าเมืองยะหริ่ง ในสมัยการปกครองแบบเจ็ดหัวเมืองประเทศราช ตั้งอยู่หมู่ที่ 1 ตำบลยามู อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานีวังยะหริ่งสร้างโดยพระยาพิพิธเสนามาตยาธิบดีศรีสงคราม (นิโวะ) ซึ่งเป็นเจ้าเมืองยะหริ่งคนที่7และเป็นเจ้าเมืองยะหริ่งคนสุดท้ายก่อนมีการปฏิรูปการปกครองเป็นมณฑลเทศาภิบาล ตัววังสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2438[1] ในปลายรัชสมัยของรัชกาลที่ 5 ซึ่งได้สร้างเป็นที่พำนักและใช้เป็นที่ว่าราชการเมือง วังยะหริ่งหลังนี้ได้เป็นมรดกสืบทอดและเป็นที่อยู่อาศัยของทายาทจนถึงรุ่นปัจจุบัน

ภาพจาก : https://link.psu.th/Asz8HA

จุรีรัตน์ บัวแก้ว. (2540). วัง 7 หัวเมือง (ปัตตานี). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
Pattani Heritage City. (2563). วังเจ้าเมืองโบราณ : ยะหริ่ง. สืบค้น 11 เม.ย. 68, https://link.psu.th/Asz8HA