เขาว่ากันว่าคนที่พูดถึงความหลัง พูดถึงอดีตคือคนแก่หรือเริ่มแก่ ก็คงจะมีส่วนจริงอยู่ครับ เพราะสถานการณ์ในปัจจุบันเป็นตัวบีบบังคับให้ต้องพูดถึงความหลัง จากประสบการณ์ตรงของผู้เขียนเองประชาคม ม.อ. ส่วนหนึ่งในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาหรือบุคลากร ของมหาวิทยาลัยเองไม่รู้ ไม่เข้าใจ ความเป็นมาหรือประวัติของมหาวิทยาลัย คำถามที่พวกเราพบบ่อย ๆ ก็คือ “เอ๊ะ ม.อ. นี่ย่อมาจากอะไร ม. คงเป็นมหาวิทยาลัย แต่ อ. อ่าง นี่อะไรนะ… คนจำนวนมากไม่ทราบ ชาวบ้านทั่ว ๆ ไปเขาเรียกมหาวิทยาลัยว่า “มหาวิทยาลัยอ่างน้ำ” อ่างเก็บน้ำสร้างเสร็จก่อนอย่างอื่น ต่อมาเมื่อมีตราของมหาวิทยาลัยปรากฎต่อสายตาชาวบ้านมากขึ้น คำถามต่อมาคือ “ม.อ.” ย่อมาจากอะไรก็มีมากขึ้น บางคนถึงพูดว่า “คงเป็นเสียงร้องของวัวมั้ง” เพราะตอนนั้นชาวบ้านนำวัวมาเลี้ยงกันในมหาวิทยาลัยอย่างสะดวกสบาย แต่ในความจริงแล้ว (ซึ่งคนส่วนหนึ่งใน ม.อ. ก็ไม่ทราบ) ว่า ม.อ. คืออักษรย่อของพระนามเดิมของสมเด็จพระราชบิดาเจ้าฟ้า “มหิดลอดุลยเดช” มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เป็นมหาวิทยาลัยแห่งแรกในภาคใต้ แห่งที่ 3 ในส่วนภูมิภาคและแห่งที่ 9 ของประเทศไทย โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อกระจายโอกาสทางการศึกษาระดับอุดมศึกษา สู่ดินแดนภาคใต้เพื่อยกระดับมาตรฐานการศึกษาของท้องถิ่นและเพื่อการสนับสนุนการพัฒนาภูมิภาค และนอกจากนี้ยังมีความมุ่งมั่นที่จะเป็นมหาวิทยาลัยหลายวิทยาเขตในภาคใต้ เพื่อขยายโอกาสการศึกษาได้อย่างทั่วถึงในทุก ๆ […]

ประมาณกลางปี พ.ศ. 2510 ศาสตราจารย์ ดร. สตางค์ มงคลสุข ซึ่งมีความสนิทสนมกับครอบครัวคุณหญิงหลง อรรถกระวีสุนทร เป็นอย่างดี ได้รับมอบหมายจากคณะกรรมการดำเนินการก่อตั้งมหาวิทยาลัยภาคใต้ ให้เป็นผู้จัดหาที่ดินเพื่อสร้างมหาวิทยาลัย หลังจากได้ไปดูมาหลายแห่งท่านถูกใจที่สวนยางที่ตำบลคอหงส์ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ซึ่งเดิมเป็นของพระยาอรรถกระวีสุนทร เมื่อท่านถึงแก่อนิจกรรมไปในปี พ.ศ. 2500 จึงตกเป็นของคุณหญิงหลง อรรถกระวีสุนทร เมื่อศาสตราจารย์ ดร. สตางค์ ทราบจึงได้มาติดต่อจะขอซื้อและให้ทราบถึงนใยบายของรัฐบาล ที่จะพัฒนาความเจริญไปสู่จังหวัดภาคใต้ โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะกระจายโอกาสทางการศึกษาระดับอุดมศึกษาสู่ภาคใต้ และยกระดับมาตรฐานการศึกษาสู่ท้องถิ่น คุณหญิงหลงฯ ได้นำเรื่องมาปรึกษากับลูก ๆ ซึ่งทุกคนก็เห็นว่าเป็นโอกาสอันดีที่ท่านจะได้ตอบแทนคุณแผ่นดิน สมตามความปรารถนาของท่านที่มีมานานแล้ว จึงได้ตอบให้ศาสตราจารย์ ดร.สตางค์ ทราบว่าท่านยินดีที่จะบริจาคเพื่อสนับสนุนนโยบายของรัฐบาล ในการนี้ในชีวิตของคุณหญิงหลง อรรถกระวีสุนทร วันที่ท่านมีความปลื้มปิติมากที่สุด คือวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2510 เวลา 11.00 น. ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้พันเอกถนัด คอมันตร์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ในฐานะประธานกรรมการดำเนินงานก่อตั้งมหาวิทยาลัยภาคใต้ นำคุณหญิงหลง อรรถกระวีสุนทร และบุตรธิดาสามคน เข้าผ้าทูลละอองธุลีพระบาท […]

“ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาเยี่ยมมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ และขอแสดงความยินดีที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ก่อตั้งขึ้นมาเป็นผลสำเร็จ และมีนักศึกษาได้สำเร็จการศึกษามาแล้วแสดงว่าเป็นผลที่สมบูรณ์แล้ว การที่มหาวิทยาลัยได้ตั้งขึ้นมา ก็ต้องพิจารณาดูว่าต้องประกอบด้วยองค์ประกอบหลายอย่างที่เป็นสำนักศึกษา สถานศึกษาใด ๆ เราก็ต้องมาคิดดูว่าต้องมีสถานที่คือ อาคาร ห้องเรียน เครื่องมือสำหรับสอนสำหรับเรียนก็มีอยู่แล้ว โดยได้ตั้งขึ้นมาถึงสองแห่งที่หาดใหญ่และที่ปัตตานี การสร้างก็นับว่าสร้างขึ้นมาใช้ได้แล้ว และเข้าใจว่าจะต้องสร้างต่อไปอีกเพื่อให้เหมาะสมกับความต้องการ…” นี่เป็นส่วนหนึ่งของพระบรมราโชวาท ที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พระราชทานแก่นักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เมื่อครั้งเสด็จพระราชดำเนิน พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี มาพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ประจำปีการศึกษา ๒๕๑๓ และ ๒๕๑๔ เมื่อวันที่ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๑๕ ณ วิทยาเขตปัตตานี โดยในครั้งนั้น ศาสตราจารย์ ดร. บัวเรศ คำทอง อธิการบดีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ทูลเกล้าฯ ถวายปริญญาวิศวกรรมศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ แด่พระองค์ท่าน และนั่นเป็นครั้งแรกที่เสด็จฯ สู่รั้วมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ทรงเป็นมิ่งขวัญให้ชาวมทาวิทยาลัยสงขลานครินทร์และประชาชนในละแวกใกล้เคียงได้ชื่นชมพระบารมี โดยทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ เสด็จพระราชดำเนินมาพระราชทานปริญญาบัตร ณ วิทยาเขตปัตตานี และวิทยาเขตหาดใหญ่ จำนวนถึง ๑๖ […]