Page 127 - ธาดา ยิบอินซอย
P. 127

สังเกตว่าตัวเองคาดอุดมคติของนักศึกษา

                      (ส่วนใหญ่) ของเราในทิศทางที่ผิด คาดว่าเขารัก

                        ความเป็นหมอไม่รู้ว่าเขาต้องการ “สอบผ่าน”

                     เพื่อไปหากิน นักศึกษาจะไม่ถามเพื่อรู้หรือเข้าใจลึก

                        จะถามการรักษา การจำาแนกโรคเพื่อเอาไปสอบ








               ยังไม่เข้�ใจเหมือนกันว่�ทำ�ไมเลือกทำ� cardiology หรือทำ�ไมเลือกไม่ทำ� psychiatry หรือ
               neurology  หรือทำ�ไมเลือกจะเป็นผ้เช่ยวช�ญใน  3  ส�ข�วิช�นี้เท่�นั้น  รู้ว่�ต้องก�รอย่ใน
                                           ู
                                                                                    ู
                                             ี
                                     ึ
                                          ่
                                                                                ั
               บรรย�ก�ศของ “วิช�ก�ร” ซ่งแปลว�ตัวเองต้องเป็นส่วนหน่งของโรงเรียนแพทย ช่วงน้นนิย�ม
                                                            ึ
                                                                           ์
                                                  ่
               ก�รเรียน  (learning)  ว่�สะสม  (ซ่งแปลว�ยัดเยียด)  ข้อมูลจ�กหนังสือ  จ�กรุ่นพี่  จ�ก
                                            ึ
                                                                                 ื
                                                                                     ่
                                                                        ี
                                                 ี
                               ่
                                                           ื
                           ู
               เจ้�น�ย  และก็ร้ด้วยว�ไม่ส�ม�รถแยกข้อมูลท่มีคว�มน่�เช่อถือสูงออกจ�กท่มีคว�มน่�เช่อถือตำ�
               ก�รสอนจะ center ที่ตัวเอง สอนแต่สิ่งที่คิดว่�เข� (คือ นักศึกษ�แพทย์ พย�บ�ล หรือแพทย์
               รุ่นน้อง) ควรรู้ ไม่ใช่ที่เข�อย�กรู้ ชอบให้เข�ถ�ม แต่จะโกรธหรือดุถ้�เข�ซัก (คือ ซักคำ�
               อธิบ�ย) คงเพร�ะผู้สอนไม่รู้จริง
                                                        ี
                     จ  �กสหร�ชอ�ณ�จักรก็ได้รับไปฝึกทำ�ง�นต่อท่สหรัฐ คือ เข�รับไปทำ�ง�น ก่อนไปสหรัฐ
               แวะเป็นแพทย์ที่โรงพย�บ�ลศิริร�ช 2 ปี รู้สึกภูมิใจที่ถูกยกย่องว่�เป็นหมอขยันรักษ� และ
               ขยันสอน คร�วนี้ก�รสอนยิ่ง Teacher-centered ม�กขึ้น เพร�ะผู้เรียนกระตุ้นให้เป็นเช่นนั้น
               คงเป็นนิสัยไทย ๆ
                     หลังจ�กทำ� cardiology ไปได้ 1 ปี ที่สหรัฐ รู้สึกเบื่อ คงเพร�ะไม่ถึงขั้นหรือเพร�ะไป
               สนใจ basic science (ตึกสรีรอยู่ติดกับ cath-lab) เลยใช้เวล�อีก 6 ปี ศึกษ� “ก�รแลกเปลี่ยน
               ส�รระหว่�งเลือดและเซลล์” ช่วงนี้เริ่มลงลึกในด้�นจุดเด่นจุดด้อยของตนเอง นี่เป็นสถ�ก�รณ์
               ใหม่ที่ไม่เคยฝันถึง  มันเหมือนกับถูกทิ้งบนเก�ะ  แล้วถูกสั่งให้เจริญเติบโตโดยไม่มีคนม�ช่วย
               นอกเหนือจ�กขอร้องให้ม�ช่วย 6 ปีนี้ก็สนุกม�กอีกเหมือนกัน ม�เริ่ม “เข้�ใจ” อีกมิติของก�ร
                                                                                    ้
               เรียนก�รสอน  เมื่อพบว่�  วิช�ที่อย�กให  cardiologist  (พวกน้มีชอเสียงส่วนม�ก)  ไดไป
                                                                    ื
                                               ้
                                                                 ี
                                                                    ่
               ผสมผส�นกับคว�มรู้ของเข� (คือ วิช� basic science in cardiology) จะถูกปฏิเสธเพร�ะ
               “ย�กไป” ทำ�ไมจึงเป็นเช่นนั้น?




                                                  126

                                             ครูแพทย์ผู้ประเสริฐ
   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132