Page 61 - ธาดา ยิบอินซอย
P. 61

แด่ครูแพทย์



                                        ผู้มีหัวใจเพื่อเพื่อนมนุษย์







                     ขณะตรวจคนไข้ในช่วงเช้�ของวันที่ 24 พ.ย. 2553 ผมได้รับโทรศัพท์จ�กคุณกุ้งว่�
                                    ื่
               อ�จ�รย์ธ�ด� coma หลังตนนอนเช้� ต้องเข้� OR ด่วน ทร�บภ�ยหลังว่�มีเลือดออกในสมอง
               ช่วงบ่�ยผมเลยโทรถ�ม อ.พรรณทิพย์ และม�เยี่ยมอ�จ�รย์ที่ ICU ศัลย์ แว๊บแรกที่ทร�บ

                                                                                    ั้
                                 ิ่
               รสึกใจห�ย  อ�จ�รย์เพงทวงง�นท�ง email พวกเร� คืนก่อนหน้�อ�จ�รย์จะป่วยหนักครงน ี้
                ู้
               โดยเฉพ�ะก�รนัดหม�ยทีมช�ยแดนใต้ ห�วันว่�ง ม�ร่วมวงถกต�มง�นกันในวันอ�ทิตย์ที่
                                ึ
                                        ี
                                                                                 ู
               นัดหม�ยกันทุกเดือน ซ่งเป็นเวทีท่อ�จ�รย์ปลดปล่อยพลัง มอบง�นแบบขอร้องแกมบังคับ ผ้รับง�น
               ก็จำ�นนด้วยคว�มเต็มใจ ผนวกกับเสียงหัวเร�ะของผู้ร่วมวงสนทน�ทุกครั้งไป

                      ที่ประหลาดใจ อาจารย์ยกมือไหว้แล้วขอบคุณชาวบ้าน

                  “ผมเพิ่งรู้ว่า ผมไม่รู้อะไรอีกมาก พวกคุณสอนผมเยอะเลย
                     ผมโง่อยู่ตั้งนาน ขอบคุณทุกคนนะครับ” เล่นเอาผมและ

                                     ชาวบ้านอึ้งไปตาม ๆ กัน






                                                                                   ่ำ
                                         ื่
                                   ั้
                        ู้
                     ผมรจักอ�จ�รย์ครงแรกเมอ 10 ปีก่อน ในโครงก�รวิจัยระยะย�วเทพ�จ�กเสียงร�ลือ
               ว่�อ�จ�รย์ดุ จริงจังม�ก แต่กลับพบว่� อ�จ�รย์มีคว�มเมตต� คว�มอ่อนโยน ซ่อนอยข้�งใน
                                                                                 ู่
               ห�รไม่ว่� อ�จ�รย์อ่อนน้อมถอมตน ไม่เคยคิดว่� “ฉันแน่” แต่กลับสอนให้เร�เรียนรจ�กของ
                                      ่
                  ู้
                                                                                ู้
                    ู่
                                   ึ่
                                ั้
               จริงอยตลอดเวล� ครงหนงผมพ�อ�จ�รย์ และ อ.พรรณทิพย์ เข้�หมบ้�น ไปคุยกับช�วบ้�น
                                                                    ู่
               กล�งสวนสมรม มีทั้งผลไม้ เง�ะ ทุเรียน มังคุด พอเป็นสังเขป เรื่องรวม ๆ ก็เป็นเรื่อง self
               care ผมดูอ�จ�รย์มีคว�มสุขม�ก ที่ประหล�ดใจ อ�จ�รย์ยกมือไหว้แล้วขอบคุณช�วบ้�น
               “ผมเพิ่งรู้ว่� ผมไม่รู้อะไรอีกม�ก พวกคุณสอนผมเยอะเลย ผมโง่อยู่ตั้งน�น ขอบคุณทุกคน
               นะครับ” เล่นเอ�ผมและช�วบ้�นอึ้งไปต�ม ๆ กัน
                     ตั้งแต่ปล�ยปี  2549  ผมมีโอก�สทำ�ง�นกับอ�จ�รย์อย่�งใกล้ชิด  เรื่องสถ�นก�รณ์
                                                                                     ึ่
               คว�มไม่สงบในช�ยแดนใต้ อ�จ�รย์ทมเทสำ�หรับง�นน ใช้คว�มคิด ใช้พลังม�ก เสมือนหนง
                                            ุ่
                                                         ี้

                                                   60

                                             ครูแพทย์ผู้ประเสริฐ
   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66