Page 28 - ทรัพยากรการท่องเที่ยวไทยชุดภาคใต้ (สงขลา)

ตรงกับวันวิสำขบูชำ ชำวบ้ำนเรียกว่ำ
ึ
ประเพณีข้นเขากุฏิ ชำวเกำะยอจะร่วมกันข้น
ึ
ไปท�ำบุญตักบำตรและห่มผ้ำองค์เจดีย์
ี
ศิลปวัตถุและโบรำณสถำนท่ส�ำคัญของ
เกำะยอ ได้แก่ เจดีย์สมเด็จเจ้ำเกำะยอ เจดีย์
วัดท้ำยยอ เจดีย์วัดแหลมพ้อ อุโบสถวัด

แหลมพ้อ อุโบสถวัดโคกเปี้ยว อุโบสถวัด
เขำบ่อ อุโบสถวัดท้ำยยอ ศำลเจ้ำจีน
(ศำลเจ้ำ วัดไท้ก๋ง) กุฏิวัดท้ำยยอ พระพุทธ-
รูปหยกขำววัดท้ำยยอ ซำกเตำเผำอิฐโบรำณ

บ่อน�้ำโบรำณ เป็นต้น
ื
ื
เกำะยอมีช่อเสียงในเร่องกำรทอผ้ำ ม ี
ื
กำรจัดต้งกลุ่มทอผ้ำรำชวัตถ์ เพ่ออนุรักษ์
ั
ิ
ี
ี
ภูมิปัญญำท้องถ่น มีกำรใช้ฝ้ำยจำกท่ปลูก คดีศึกษำ อยู่บริเวณเนินเขำบ่อ บ้ำนอ่ำวทรำย ตัวอย่ำงของเรือนมงคลสูตรท่สวยงำม
เอง ใช้สีย้อมเองตำมธรรมชำติโดยน�ำ ทำงทิศเหนือของเกำะยอ เป็นหน่วยงำนของ ได้แก่ กุฏิวัดท้ำยยอและบ้ำนทรงเรือนไทย
ิ
ทรัพยำกรในท้องถ่นมำประยุกต์ใช้ ลำยผ้ำ มหำวิทยำลัยทักษิณ มีภำระหน้ำท่ในกำรศึกษำ โบรำณที่พบทั่วไปบริเวณเกำะยอ
ี
ี
ั
ี
ั
ี
้

้
ึ
ท่ส�ำคัญของเกำะยอ ได้แก่ ลำยรำชวัตถ์ วจยและท�ำนุบ�ำรุงศิลป-วัฒนธรรม เป็นท่ต้ง นอกจำกน เกำะยอยงมอำหำรทขนชอ
่
ื
่
ั
ี
ี
ิ
ี
ลำยดอกพิกุล ลำยดอกพะยอม ลำยดอกรัก ของพิพิธภัณฑ์คติชนวิทยำท่เป็นแหล่งเรียน เป็นที่นิยมของคนทั่วไป ได้แก่ ข้ำวย�ำใบยอ

ลำยเทพพนม ลำยลูกแก้ว ลำยลูกสมุด รู้ทำงด้ำนวัฒนธรรมของภำคใต้และแหล่ง และย�ำสำหร่ำยทะเล ของดีเกำะยอเหล่ำน ้ ี

ี
ี
ื
่
่
์
ิ
ลำยคอกรช เป็นตน ผำทอเกำะยอมีคุณภำพ ท่องเท่ยวทำงวัฒนธรรมท่มีช่อเสียงของ ควรคำแกกำรอนรกษ สงเสรมและพฒนำให ้
ั
ิ
ั
่
้
้
ุ
้
ิ
่
ิ
ิ
คงทน และสีสดสวย ภำคใต้และของประเทศ ชำวเกำะยอได้เกดควำมภำคภูมใจในทองถน
ี
ื
ื
ี
้
นอกจำกน เกำะยอยังโด่งดังในเร่อง เน่องจำกเกำะยอเป็นแหล่งท่มีกำรผสม ของตน
ิ

กำรปลูกผลไม้ได้แก่ เงำะ ทุเรียน ลำงสำด ผสำนของศิลปวัฒนธรรมท้องถ่นระหว่ำง ดูที่ กลุ่มทอผ้ำรำชวัตถ์ แสงส่องหล้ำท ๑
ี
่
ั
ี
้
ั
ั
ั
มังคุด ขนุน กระท้อน เป็นต้น แต่ผลไม้ที่ วฒนธรรมไทยกบวฒนธรรมจนมำตงแต่ / พิพิธภัณฑ์คติชนวิทยำ
สถำบันทักษิณคดีศึกษำ /
ี
มีช่อเสยงมำกท่สุด ได้แก่ จ�ำปำดะ ขนุน และ สมัยโบรำณ โดยเฉพำะภูมิปัญญำเก่ยวกับ วัดท้ำยยอ / สะพำนติณสูลำนนท์
ี
ื
ี
สวำ หรือละมุด สถำปัตยกรรมท่อยู่อำศัยเป็นเรือนไทยทรง พิกัดภูมิศำสตร์ N 7° 05.905´ E 100° 19.530´
ี
ื
ชำวเกำะยอส่วนใหญ่มีอำชีพประมงพ้น จั่วยกพื้นสูงหรือบ้ำนใต้ถุนสูง กำรก่อสร้ำง
ี
บ้ำนและกำรเพำะเล้ยงชำยฝั่ง และยังเป็น เป็นเรือนไม้ใช้เดือยหรือลูกสักไม้แทนตะป ู
แหล่งเพำะเลี้ยงปลำกะพงขำวในกระชัง จึง หลังคำมุงด้วยกระเบื้องดินเผำเกำะยอ และ
ื
เป็นแหล่งซ้อขำยสัตว์นำทสำคญของจังหวัด ท่ส�ำคัญคือกำรน�ำหลักธรรมทำงพุทธศำสนำ
ี
ั
่
�
�
ี
้
สงขลำ “มงคลสูตร” มำใช้เป็นตัวก�ำหนดสัดส่วน
ั
่
ั
ื
ี
บนเกำะยอยังเป็นท่ต้งของสถำบันทักษิณ ตำงๆ ของตวเรอนจึงเรียกว่ำ “เรือนมงคลสูตร”
ต�ำนำนเกำะยอ
ที่มำของชื่อ เกาะยอ ตำมต�ำนำนเล่ำขำนมีที่มำอยู่ ๒ เหตุ คือ เนื่องจำกบริเวณเกำะมีก้อนหินมีลักษณะคล้ำยลูกยอเป็นจ�ำนวนมำก จึงเป็นที่มำของชื่อ
ึ
ี
ื
เกำะยอ อีกเหตุผลหน่งท่เรียกว่ำเกำะยอ เพรำะในอดีตบริเวณเกำะมีต้นยอจ�ำนวนมำก จึงเรียกช่อเกำะน้ว่ำเกำะยอ ปัจจุบันมีค�ำขวัญประจ�ำเกำะยอะคือ
ี
“สมเด็จเจ้ำเป็นศรี ผ้ำทอดีล�้ำค่ำ นำนำผลไม้หวำน ถิ่นอำหำรทะเล เสน่ห์สะพำนติณฯ สถำบันทักษิณลือนำม งดงำมเรือนทรงไทย”
ก
25
57-09-066_001-092 Songkhla_new20-01_A-SCG.indd 25 1/21/15 9:26 AM