Page 21 - สงขลา
P. 21
21
๑๑. รัชกาลที่ ๔ เคยทรงวินิจฉัยว่าแท้จริงค าว่าสงขลา เดิมทีมีชื่อว่า "สิงหนคร"
(สิง-หะ-นะ-คะ-ระ) แต่มลายูพูดสระไม่ชัดจึงเพี้ยนเป็น สิงคะรา หรือสิงโครา และ
กลายเป็น ซิงกอร่า ในที่สุด
๑๒. มีการค้นพบหลักฐาน ได้แก่ขวานหิน ซึ่งเป็นเครื่องมือสมัยก่อนประวัติศาสตร์
ที่อ าเภอสทิงพระ
๑๓. มีทัศนะหนึ่งกล่าวไว้ว่า "สทิงพระ" คือศูนย์กลางของอาณาจักร "เซ็กโท"
๑๔. อาณาจักรเซ็กโท หรืออาณาจักรเชียะโท้ เป็นอาณาจักรที่อยู่ใต้อาณาจักรตามพร
ลิงก์ เมืองส าคัญของอาณาจักรนี้สันนิษฐานว่าอาจจะอยู่แถบกลันตันหรือบริเวณ
จังหวัดพัทลุงใน ปัจจุบัน มีอายุอยู่ระหว่างพุทธศตวรรษ ๙-๑๒ ตามจดหมาย
เหตุของจีนได้กล่าวว่า อาณาจักรเชียะโท้ ราชวงศ์ของกษัตริย์นามว่าชื่อทัน มีอายุไม่
น้อยกว่า ๗ ศตวรรษ
๑๕. “สทิงพระ” เป็นศูนย์กลางการปกครองดินแดนรอบ ๆ ทะเลสาบสงขลาในสมัย
อาณาจักรเซ็กโท
๑๗. ในพุทธศตวรรษที่ ๑๙ ชื่อเมืองสทิงพระ เริ่มเลือนหายไปและเกิดชุมชนแห่ง
ใหม่ ใกล้เคียงขึ้นแทน เรียกว่า เมืองพัทลุงที่พะโคะ
ั
๑๘. "เมืองพัทลุง" ที่พะโคะ ได้เจริญรุ่งเรืองเป็นศูนย์กลางทางพุทธศาสนาลัทธิลงกา
วงศ์ต่อมาระหว่างพุทธศตวรรษที่ ๒๐-๒๒ พวกโจรสลัดมลายูได้เข้าคุกคามบ่อย ๆ
้
ท าให เมืองพัทลุงที่พะโคะค่อย ๆ เสื่อมลงไปในที่สุด
ั
๑๙. หลงจากเมืองพัทลุงที่พะโคะเสื่อมลง ก็เกิดชุมชนขนาดใหญ่ ๒ แห่ง ได้แก่
บริเวณเขาแดงปากทะเลสาบสงขลา และอีกแห่งที่บริเวณบ้านบางแก้ว
๒๐. ชุมชนบริเวณเขาแดง กลายเป็นเมืองสงขลาริมเขาแดง ส่วนบริเวณบางแก้ว
กลายเป็นเมืองพัทลุง
๓๐ เรื่องเล่ากว่าจะมาเป็นสงขลา
